Wraz z rozprzestrzenianiem się chrześcijaństwa, w biżuterii średniowiecznej dominować zaczęły motywy sakralne, jak krzyż czy różnego rodzaju medaliki. Najbogatsze zbiory artefaktów związanych z biżuterią z wczesnego średniowiecza, pozostawili po sobie Celtowie, Merowingowie czy Wizygoci.
Europa w czasach średniowiecza w dalszym ciągu rozwijała swoje umiejętności jubilerskie. Ze swoich wyrobów jubilerskich w szczególności słynęli Celtowie i Merowingowie. Jakość ich biżuterii dorównywała, a często także przewyższała tę, wytwarzaną w Cesarstwie Bizantyjskim.
Najczęściej występującą formą biżuteryjną pozostawały różnego rodzaju klamry czy szpile służące do zapinania odzieży, ale także amulety. W dalszym ciągu dużą popularnością cieszyły się sygnety, które używane są w niektórych środowiskach nawet do dzisiejszych czasów.
Wiedzy o biżuterii z tego okresu dostarcza m.in. VI-VII-wieczny pochówek w pobliżu Chalon-sur-Saône. Młoda dziewczyna została tam pochowana wraz z 2 srebrnymi fibulami (rodzaj zapinki), naszyjnikiem, bransoletą, złotymi kolczykami, parą spinek do włosów, grzebieniem i sprzączką.
Broszka ze wzgórza Tara
Jednym z najbardziej znanych artefaktów z okresu wczesnego średniowiecza jest Tara – celtycka broszka datowana na ok. 710-650 rok, odnaleziona w Irlandii w 1850 roku. Wbrew swojej nazwie, nie znaleziona ona została na wzgórzu Tara, a ok. 30 km na północny wschód, w okolicach nadmorskiego miasteczka Bettystown. Jednakże wzgórze Tara cieszy się ogromną sławą jako tradycyjne miejsce kultu religijnego, toteż kupiec, który wszedł w posiadanie broszki, nazwał ją tak z przyczyn marketingowych. Wkrótce zaczął on wytwarzać masowe kopie. Broszka ma średnicę ok. 8,7 cm. Długość szpilki wynosi 32 cm. Całość wykonana jest z pozłacanego srebra i posiada liczne zdobienia zarówno z przodu, jak i z tyłu.
Torkwesy
W owym czasie powszechną w całej Europie ozdobą był także torkwes – sztywny, nieelastyczny, otwarty naszyjnik. Wykonany był on najczęściej ze skręcanego drutu lub metalowej wstęgi, czasem odlewany. Przeważnie wykonywano je z brązu lub żelaza. Nieco rzadziej ze złota i srebra.
W kulturze celtyckiej torkwesy odgrywały istotną rolę w symbolice społeczno-religijnej, był atrybutem bóstw, władców, bohaterów i wojowników. Ale torkwesy znane były także w Azji i na Bliskim Wschodzie. Tam ich znaczenie było inne.
Biżuteria chrześcijańska
Wraz z rozprzestrzenianiem się chrześcijaństwa, najpopularniejszą formą biżuterii stawały się wyroby sakralne, jak krzyże czy medaliki. W dalszym ciągu bardzo dużą popularnością cieszyły się sygnety, których korzenie sięgają starożytnego Rzymu. Wśród rodzin królewskich, szlachty i wyższych klas również występowały wszelkiego rodzaju pierścienie, naszyjniki i diademy. Biżuteria wykonywana była zarówno ze złota, jak i srebra, a do jej zdobienia wykorzystywano kamienie szlachetne. Zaczęły także pojawiać się diamenty z Indii.
Od ponad 10 lat zawodowo związany z rynkiem złota. W Goldenmark odpowiada za przygotowywanie treści, raportów i innych publikacji.
