Kolejna moneta z emitowanej przez NBP serii Historia Monety Polskiej przedstawia grosz Kazimierza Wielkiego.

Kazimierz Wielki, który przejął władzę w 1333 r. zastał kraj zjednoczony, ale wyniszczony wojnami i zrujnowany gospodarczo. Reforma walutowa nie była pierwszym, za co się wziął, ale przeprowadził ją w 1367 r. Zaczął bić grosze krakowskie, ważące ok. 3,2 g, warte dwa kwartniki i 16 denarów. Wprowadził do obiegu również obole, czyli monety warte pół denara. Wobec braku zasobów srebra produkcja denara krakowskiego była nieopłacalna i podtrzymywana głównie ze względów prestiżowych. Na co dzień używano ich głównie w Krakowie i okolicach. Kazimierz bił też półgrosze, do których dodawał nieco miedzi, więc w efekcie dwa półgrosze zawierały mniej srebra niż cały grosz. Obiegową monetą pozostawały grosze praskie, których wartość zresztą spadała, w związku z psuciem monety przez władców czeskich.

Cechy monety:

• Wybita ze srebra .925,
• jest prawnym środkiem płatniczym,
• nakład ograniczony do 20 000 sztuk,
• moneta z serii nawiązującej do historii polskiego pieniądza.