O dziele

Obrazy z cyklu Przechadzka w porze wiatru powstają od roku 2019. U źródeł każdej z  kompozycji leży pejzaż, pełen światła i monumentalny, będący kluczem do zbudowania  wyrafinowanego w charakterze nastroju. Prace te mają dla mnie szczególne znaczenie, ponieważ, w stopniu większym niż inne, obrazują pamięć sugestywnych doznań zmysłowych, osobliwie scalonych z tajemniczym doświadczeniem duchowym, stąd  tytułowe odniesienie do Księgi Rodzaju. Praca na tym cyklem daje mi możliwość odkrywania tajemnicy złożoności własnej natury i prawdy o mojej wyobraźni, nierozerwalnie związanej z duchowością. 

Obraz nie był jeszcze wystawiany.

O artyście

Magdalena SNARSKA - urodzona w 1964 roku. Uprawia malarstwo sztalugowe i rysunek. Od roku 2016 bierze udział w  wystawach, konferencjach i projektach międzynarodowego ruchu artystycznego Geometria  Dyskursywna. Od trzydziestu trzech lat tworzy, jednocześnie pracując dydaktycznie i naukowo w  macierzystej uczelni, obecnie Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w  Częstochowie. W roku 2006, w ASP we Wrocławiu zrealizowała przewód habilitacyjny. Od roku 2007  pracuje na stanowisku profesora w Katedrze Malarstwa Wydziału Sztuki UJD. W latach 2014 -16 pełniła  funkcję prodziekana Wydziału Sztuki. Autorka dwudziestu trzech wystaw indywidualnych oraz uczestnik  stu dwudziestu trzech wystaw zbiorowych w kraju i za granicą. Nagradzana w konkursach malarskich i  rysunkowych. Prace w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, a także w prestiżowych zbiorach, m.in. w Kolekcji Ireny Hochman i Tadeusza Mysłowskiego Muzeum Narodowego w Lublinie.

O twórczości

U źródeł obrazów, które tworzę, leży pamięć sugestywnych doznań zmysłowych, osobliwie scalonych z tajemniczym doświadczeniem duchowym. Nadrzędną cechą mojej postawy twórczej jest poszukiwanie harmonii i piękna, zarówno w kompozycji, jak i w kolorystyce. Inspirację znajduję w pełnym światła monumentalnym pejzażu. Natura i jej doskonałość budzą we mnie podziw i zachwyt. Kontakt z nią wytwarza we mnie stan pokory i pozwala zasmakować wyciszenia. Harmonię powstających obrazów, zachodzącą w uproszczonej, geometryzującej relacji kompozycyjnej, tworzą pulsujący światłem kolor i drgająca materia. Światłu przypisuję najistotniejszą rolę w rozwijaniu się mojego malarstwa. Światło, ściśle związane z kolorem, od początku mojej twórczości decydowało o charakterze i urodzie obrazów. Od roku 2011 realizuję cykle malarskie, które kompozycyjnie są układem pól, ujętych w obramowanie, z czterech lub z trzech stron kwadratu bądź prostokąta obrazu. W konstrukcji obrazu prowadzi mnie poszukiwanie wewnętrznego ładu. Rodzaj ramy, która zamyka kompozycję jest elementem porządkowania przedstawienia oraz stanowczego odłączenia go od otaczającego świata. Kolorystyka obramowania wspomaga zachowanie harmonii w zakresie płaszczyzny obrazu, tak, by wywołać trudne do określenia uczucie pomiędzy płaskością a przestrzenią. Cykle malarskie, opatrzone znaczącym dla mnie tytułem, buduję na przestrzeni lat, podążając kreacyjną ścieżką pogłębiania zjawisk, które były źródłem inspiracji. Piękno, które powołuję do życia w obrazach, jest wynikiem świadomego operowania określonymi środkami artystycznymi, tak, by doprowadzić w dziele do zadawalającej mnie harmonii. Kreowanie malarskiej metafory moich intymnych wzruszeń, dzieje się pod wpływem twórczego imperatywu, dla zaspokojenia artystycznego pragnienia. Cieszy mnie jednak bardzo, jeżeli uważny widz odbiera moją twórczość, wzruszając się choćby odrobinę tak, jak ja.