Narodowy Bank Belgii ogłosił w poniedziałek, że 25 ton jego rezerw złota znajduje się na wypożyczeniu w bankach bulionowych. Stanowi to ok. 10 procent belgijskich rezerw, które wynoszą 227,5 ton.
Wielkość pożyczonych rezerw złota zmniejszyła się z 84,3 ton w grudniu 2011 r. do średnio 48,1 ton w 2012 r. zarówno dzięki upłynięciu terminu spłaty, jak i ze względu na wcześniejszy zwrot części pożyczonego kruszcu – informuje GoldCore.com.
Członek Rady Dyrektorów Narodowego Banku Belgii, Jean Hilgers powiedział, że jeszcze w tym roku nastąpi dalsze zmniejszenie wielkości pożyczonych rezerw. Zdaniem Marka O’Byrne’a, dyrektora Gold Investment, Narodowy Bank Belgii ma świadomość problemów, jakie z odzyskaniem swojego złota ze Stanów Zjednoczonych mają Niemcy, dlatego może się starać o jego przedterminowy zwrot.
Belgia jest jednym z państw, których bank centralny sprzedał znaczne ilości złota w latach 90., tuż przed wprowadzeniem euro. Swoje złoto w tamtej dekadzie w dużych ilościach sprzedawały również banki centralne Argentyny, Australii, Kanady, Holandii i Wielkiej Brytanii. Trafiało ono bezpośrednio do innych banków centralnych lub stanowiło bazę dla instrumentów pochodnych tworzonych za pośrednictwem banków bulionowych.
Największe spadki cen złota od 1996 r. zbiegały się z ogłoszeniami o sprzedaży tego kruszcu przez banki centralne. Z wyjątkiem Banku Anglii, wszystkie z nich informowały o sprzedaży złota po fakcie dokonania transakcji. W przypadku Banku Anglii ówczesny Kanclerz Skarbu, Gordon Brown ogłaszał sprzedaż rezerw złota zanim dochodziło do aukcji, przez co zaniżał jego cenę do wieloletniego minimum.
The Gold Anti-Trust Action Committee (GATA) uważa, że sprzedaż złota nie miała na celu dywersyfikacji rezerw walutowych, a obniżenie jego ceny i zmniejszenie zaufania społecznego do złota jako do środka przechowania wartości, by zwiększyć zaufanie do dolara, nadchodzącego euro i innych walut fiat.
W latach 90. Belgia sprzedała ok. 1000 ton złota, czyli czterokrotnie więcej niż wynosi obecny poziom jej rezerw. Zmniejszyły się one z 33,7 mln uncji 31 grudnia 1988 r. do 5,7 mln uncji 31 marca 1998 r., czyli o 83 procent w mniej niż 10 lat.
Od 1989 r. Narodowy Bank Belgii sprzedawał złoto pięciokrotnie. W marcu 1989 r. ogłosił, że sprzedał 127 ton. W czerwcu 1992 r. ogłosił, że sprzedał 202 tony. W kwietniu 1995 r. ogłosił, że sprzedał 175 ton, by zwiększyć swoje rezerwy w walutach obcych. W marcu 1996 r. Belgia ogłosiła sprzedaż kolejnych 203 ton złota. Miało to na celu zmniejszenie jego udziału w całości rezerw do poziomu, który ułatwiał uczestnictwo Narodowego Banku Belgii w procesie integracji europejskiej dzięki temu, że odpowiadał zawartości złota w rezerwach państw członkowskich Unii Europejskiej. W marcu 1998 r. ogłoszono ostatnią sprzedaż. Tuż przed wprowadzeniem euro i Unii Walutowej Belgia pozbyła się 299 ton złota, z których zysk przeznaczyła na spłatę długu publicznego w walutach obcych.