Historia zaręczyn oraz pierścionka zaręczynowego sięga czasów starożytnych. Dlaczego rytuał zaręczyn ten bardziej tradycyjny kultywowany nadal na wsiach, jak i ten znacznie odbiegający od dawniej panujących zwyczajów nie mogą obejść się bez pierścionka zaręczynowego?
Czytaj także: Pierścionek zaręczynowy na walentynki? Stwórz swój własny!
Egipcjanie wierzyli, że kształt pierścienia, nie mający początku ani końca oznacza nieśmiertelną miłość dwojga ludzi. Pierwsze obrączki były wykonywane z żelaza i w niczym nie przypominały dzisiejszego szlachetnego designu charakterystycznego dla tradycyjnych pierścionków zaręczynowych. Dopiero w XV i XVI wieku w Europie używano przeważnie zaręczynowych pierścionków już z nieco szlachetniejszego metalu jakim jest srebro. Przy ich wyrobie wykorzystywali kamienie szlachetne i pół szlachetne. Najbardziej zaś popularnym kamieniem był diament świadczący o zgodzie pomiędzy mężem i żoną – symbolizujący trwałość związku – głównie z uwagi na fakt, iż diament jest najtwardszym i najbardziej błyszczącym spośród kamieni.
Diamenty w postaci oszlifowanych brylantów są najbardziej oczywiście pożądane przez Panie. Jak to mawiała Marylin Monroe – „ Najlepszymi przyjaciółmi kobiety są diamenty” – i tak zostało do dziś.
Jednak obok drogich brylantów popularnymi kamieniami oprawianymi w pierścionki są także: szafir, szmaragd oraz rubin. Każdy z nich ma swoja symbolikę, na którą warto zwrócić uwagę podczas wyboru odpowiedniego pierścionka.
Szafir – symbol szczerości i wierności
Szmaragd – symbol siły, szczęścia i wiecznej młodości
Rubin – symbol namiętności, miłości i władzy
Photo by Artem Bali on Unsplash