Średnie kroczące to jedne z najbardziej popularnych wskaźników analizy technicznej. Przydatne przy inwestowaniu w metale szlachetne.
Średnia średniej nie równa
Średnia krocząca jest linią wykresu, której poszczególne punkty są obliczane jako średnia z określonej liczby sesji. Jest to cenne narzędzie dla inwestorów opierających swe decyzje na analizie technicznej. Jak konstruuje się średnią?
Z każdym dniem zakres danych do obliczeń średniej jest przesuwany zgodnie z kierunkiem upływu czasu. Do kalkulacji średniej mogą być przyjmowane dowolne liczby dni, zgodnie z celem analizy.
Zazwyczaj do obliczeń przyjmuje się ceny zamknięcia z kolejnych dni sesyjnych. Jednak średnie mogą być też obliczane dla cen zamknięcia z innych interwałów czasowych, np. godzin, tygodni.
Średnia krocząca podąża za trendem, więc ułatwia jego śledzenie a także identyfikację sygnału jego zmiany. Wyrównuje ona wahania cen, niejednokrotnie przypadkowe, więc jest mniej pofalowana niż wykres cenowy. Im dłuższy okres zostanie przyjęty do obliczeń, tym linia średniej jest bardziej wygładzona.
Średnie kroczące są liczone jako: proste, liniowo ważone, wyrównywane wykładniczo.
Prosta średnia krocząca jest obliczana, jako średnia arytmetyczna z określonej liczby notowań.
W konstrukcji tej średniej notowania starsze mają taki sam wpływ, jak niedawne. Dlatego użyteczność tej średniej jest niska, szczególnie na rynku dynamicznym i przy długim okresie.
Liniowo ważona średnia krocząca jest obliczana, jako średnia arytmetyczna z określonej liczby notowań, przy czym każdemu jest nadawana inna waga. Wartość tej wagi jest uzależniona od czasu. W miarę zbliżania się do dnia, na który jest obliczana średnia, wagi wzrastają. Dzięki temu największy wpływ na wynik mają wyniki notowań z ostatniego okresu, a mniejszy – starsze.
Średnia krocząca wyrównywana wykładniczo (eksponencjalna)
Przy konstrukcji średniej również największą wagę nadaje się ostatnim notowaniom ale oblicza się je wykładniczo. Taka średnia szybciej reaguje na zmiany cen niż pozostałe i daje najlepsze wyniki. W oparciu o średnie wykładnicze buduje się oscylator MACD a także wstęgi Bollingera.
gdzie:
p0 – ostatnia wartość
p1 – przedostatnia wartość
pn – wartość sprzed n okresów
n – liczba okresów
Obliczanie średnich kroczących wymaga wykonania pracochłonnych obliczeń. W praktyce wykorzystuje się w tym celu systemy informatyczne połączone z bazą danych z notowań, np. Metastock.
Charakter średnich
Średnie przebiegają wzdłuż wykresu cenowego, czasami go przecinają, dając sygnały wejścia lub wyjścia z inwestycji. Sygnałem kupna jest przebicie przez wykres cenowy średniej kroczącej od dołu. Z kolei sygnał sprzedaży jest wygenerowany, gdy wykres cenowy przebija średnią kroczącą od góry.
Im krótszy okres czasu obejmuje średnia krocząca tym bardziej jest zbliżona do wykresu cenowego i wykazuje większą zmienność. Częściej też go przecina, dając dużo sygnałów. Nie jest ona użyteczna dla inwestujących długoterminowo. Może być natomiast wykorzystywana przez aktywnych inwestorów działających w krótkim horyzoncie czasowym. Należy zaznaczyć, że jest to bardzo czułe narzędzie, więc może generować również wiele sygnałów fałszywych.
Użyteczność średniej krótkoterminowej jest wyższa dla trendów horyzontalnych, ponieważ pozwala na monitorowanie małych zmian cen.
Jeżeli na rynku dominuje wyraźny trend wzrostowy lub spadkowy należy opierać się na średnich obejmujących dłuższe okresy. Średnie długoterminowe biegną dalej od wykresu i nie są czułe na małe zmiany cen. Jednak w przypadku zmiany trendu wzrostowego na spadkowy takie średnie mogą dawać zbyt późno sygnał sprzedaży.
Sztuka korzystania ze średnich polega na ustaleniu właściwego czasu, czyli liczby notowań, które będą brane pod uwagę przy kalkulacji wartości średniej.
Na wykresie 1 przedstawiono przebieg notowań złota (linia czerwona) oraz dwóch średnich ruchomych wykładniczych – 30-dniowej (SMA30) oraz 200-dniowej (SMA200).
Sygnały wejścia i wyjścia z rynku dostarczają też średnie kroczące liczone dla różnych okresów. Za sygnał kupna uznaje się punkt, w którym krótsza średnia krocząca przebija od dołu dłuższą średnią. Natomiast sygnał sprzedaży jest generowany, gdy średnia krótsza przebija średnią dłuższą od góry. Każdy analityk posiada w tym względzie własne preferencje, jakie długości średnich przyjąć do analizy. Wybór średnich winien być jednak uzależniony od sytuacji na rynku oraz przyjętej strategii inwestycyjnej.
Jeżeli wykres cenowy znajduje się w obszarze ograniczonym średnimi, wówczas nie należy podejmować żadnych decyzji inwestycyjnych – jest to strefa neutralna.
Jeszcze lepsze wyniki można uzyskać wykorzystując trzy średnie kroczące o różnych okresach – potrójne przecięcie. Taki punkt przecięcia daje silny sygnał kupna lub sprzedaży.
Wstęga Bollingera
To nadzwyczaj użyteczne narzędzie analizy technicznej pozwala na określenie względnych minimów i maksimów cenowych. W konstrukcji wstęgi wykorzystuje się średnią kroczącą wykładniczą oraz wartość odchylenia standardowego, które stanowi miarę rozproszenia notowań od średniej.
Wstęga Bollingera składa się z:
- górnej granicy – powstałej w wyniku dodania do średniej ruchomej k-krotności odchylenia standardowego z „n” sesji,
- średniej ruchomej z „n” sesji,
- dolnej granicy – powstałej w wyniku odjęcia od średniej ruchomej k-krotności odchylenia standardowego z „n” sesji.
Do obliczenia poszczególnych punktów linii stanowiących górną i dolną granicę wstęgi stosuje się wzory:
- górna granica = EMAn+k⋅σn
- dolna granica = EMAn−k⋅σn
gdzie:
n – liczba notowań
EMAn – wykładnicza średnia krocząca z „n” notowań
k – liczba odchyleń standardowych (zazwyczaj przyjmuje się 1 lub 2)
σn – odchylenie standardowe zmian notowań
Przy jednokrotnym odchyleniu standardowym w obszarze ograniczonym górną i dolną wstęgą znajduje się około 68% wykresu. Natomiast przy dwukrotnym – 95%.
Szerokość wstęgi Bollingera dostarcza istotnych informacji o sytuacji na rynku. Wąska wstęga świadczy o niskiej zmienności cen i niskim ryzyku. Szeroka wstęga jest oznaką dużej zmienności cen i wysokiego ryzyka.
Jeżeli wykres dojdzie lub przebije górną granicę wstęgi, wówczas wzrasta prawdopodobieństwo jego odbicia i cofnięcia do dołu, co oznacza zmianę trendu wzrostowego na spadkowy. Jest to sygnał sprzedaży. Gdy natomiast wykres cenowy dojdzie lub przebije dolną granicę należy uznać, że jest to sygnał odwrócenia trendu spadkowego na wzrostowy i odpowiedni moment kupna.
Jeżeli ceny ulegają małym wahaniom i występuje trend boczny wstęga ulega zwężeniu. W takiej sytuacji nie należy podejmować decyzji inwestycyjnych na podstawie generowanych sygnałów lecz poczekać na wybicie cen.
Na wykresie 2 przedstawiono wstęgę Bollingera dla funduszu złota ETF notowanego na giełdzie. Linie czerwona i zielona oznaczają granice wstęgi a niebieska średnią kroczącą.
Sygnały otrzymywane podczas analizy średnich kroczących i wstęg stanowią cenne uzupełnienie innych metod analizy technicznej. Często te metody analizy technicznej są wykorzystywane do badania trendów na rynku złota i srebra. Ułatwiają one znalezienie optymalnego momentu zakupu lub sprzedaży kruszców.