Trend oznacza kierunek, w którym zmierzają ceny rynkowe. Ma on istotne znaczenie w analizie technicznej a jego identyfikacja daje szansę na sukces inwestycyjny.
Ceny podlegają trendom
Dla identyfikacji trendu analityk techniczny wykorzystuje linie wsparcia i oporu, formacje cenowe i średnie kroczące.
Linia trendu jest prostą nachyloną pod pewnym kątem:
- ku górze, w przypadku trendu wzrostowego, przechodzącą przez punkty zwrotne stanowiące dna kolejnych spadków korygujących lecz znajdujących się na coraz wyższym poziomie;
- ku dołowi, w przypadku trendu spadkowego, przechodzącą przez punkty zwrotne stanowiące szczyty kolejnych zwyżek korygujących lecz znajdujących się na coraz niższym poziomie.
Aby taką prostą można było uznać za linę trendu winna ona przechodzić przez co najmniej trzy punkty zwrotne.
Dow podzielił trendy na trzy rodzaje: główne, wtórne i mniejsze. Trend główny to taki, który trwa od kilku miesięcy do kilkunastu lat. Czas trwania trendu wtórnego wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Trendy mniejsze trwają od kilku godzin, czasami minut, do kilku tygodni, zazwyczaj nie dłużej niż miesiąc. Nie mają one wpływu na trend główny a ich oddziaływanie na trend wtórny jest niewielkie. Wyróżnia się też trendy milenijne trwające kilkadziesiąt lat.
Trendy dzieli się też na długoterminowe, średnioterminowe oraz krótkoterminowe.
Trend niższego stopnia stanowi fragment trendu wyższego stopnia, więc trend średnioterminowy może korygować trend długoterminowy. Taka korekta w przypadku trendu wzrostowego oznacza określony spadek ceny lecz po pewnym czasie następuje kontynuacja wzrostu a kolejne szczyty znajdują się na coraz wyższym poziomie. Dla inwestującego długoterminowo nie mają znaczenia trendy krótkoterminowe. Na nich będą natomiast „grać” inwestorzy aktywni, zawierający transakcje w krótkich odstępach czasu. W zależności od przyjętej strategii skupiają się oni na trendach godzinnych lub dziennych, natomiast zmiany cen w okresie miesięcznym traktują jako trend wyższego stopnia.
Należy jednak mieć na względzie, że pojęcie horyzontu czasowego jest względne i może różnić się na poszczególnych rynkach oraz dla przyjętej strategii inwestowania. Na przykład inaczej należy podchodzić do zmian cen złota zawierając giełdowe transakcje spekulacyjne na kontraktach terminowych a inaczej kupując złoto w postaci fizycznej z przeznaczeniem na zabezpieczenie majątku na przyszłość. W pierwszym przypadku dla inwestora giełdowego będą istotne małe wahnięcia kursów w krótkich odstępach czasu. Tutaj nawet niewielka zmiana ceny wzmocniona dźwignią finansową może przynieść duże zyski lub straty. Natomiast dla kupującego złote sztabki lub monety nie będą tak istotne obecne zmiany cen lecz ich poziom się za kilka, kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt lat.
Linie trendu
Na wykresach cenowych tworzone są kolejne szczyty oraz dołki, czyli lokalne maksima oraz minima. Trend wyznaczają punkty znajdujące się na szczytach lub dołkach na wykresie. Jeżeli kolejne dołki znajdują się coraz wyżej, to oznacza trend wzrostowy. W przypadku, kiedy kolejne szczyty są coraz niżej, mówimy o trendzie spadkowym.
Istniejący trend będzie tak długo kontynuowany dopóki nie nastąpi jego odwrócenie.
Kiedy następuje zmiana kierunku ruchu cen punkty zwrotne na wykresie, nazywane są:
- po obniżce cen – wsparciem, a linia pozioma przechodząca przez punkt zwrotny jest poziomem wsparcia,
- po zwyżce cen – oporem, a linia pozioma przechodząca przez punkt zwrotny jest poziomem oporu.
Punkt wsparcia wyznacza poziom cen, przy którym popyt zaczyna przeważać nad podażą. W efekcie następuje zatrzymanie spadku cen a następnie ich wzrost.
Punkt oporu wyznacza poziom cen, przy którym podaż zaczyna przeważać nad popytem. Przekłada się to na zatrzymanie wzrostu cen a następnie ich spadek.
Im dłużej ceny utrzymują się na danym poziomie tym bardziej jest on ważny, gdyż po nich jest zawartych najwięcej transakcji.
Fot. Pixabay.com