Zryw wolności, jakim była „Solidarność”, odmienił życie Polaków. Władza nie chciała oddać swoich wpływów i starała się, różnymi sposobami osłabiać dążenia społeczne do wolności. Z inspiracji Kremla 13 grudnia 1981 roku wprowadzono w Polsce stan wojenny. Z użyciem wojska, milicji i służby bezpieczeństwa, dokonano licznych aresztowań działaczy NSZZ „Solidarność”. Ulice zapełniły się transporterami opancerzonymi, atakowano protestujących przeciw haniebnej i bezprawnej decyzji władz. Obozy internowanych zapełniały się. Doszło do rozlewu krwi.

Pierwszą ofiarą śmiertelną stanu wojennego był Stanisław Kostecki, który zmarł na zawał serca 15 grudnia 1981 roku, podczas pacyfikacji strajku na Politechnice Wrocławskiej. Dzień później, w kopalni Wujek w Katowicach, pluton ZOMO zastrzelił siedmiu górników. Dwóch ciężko rannych zmarło w kolejnych tygodniach. 17 grudnia zastrzelony został Antoni Browarczyk, a 2 marca 1982 roku w Poznaniu zginął od uderzenia w głowę pałką Wojciech Cieślewicz – przypadkowy przechodzień, który znalazł się w pobliżu pacyfikowanej demonstracji.

3 maja 1982 roku, podczas rozpędzania manifestacji w Warszawie zasłabł Mieczysław Radomski. Zmarł w drodze do szpitala. Dzień później, w skutek zatrucia gazem łzawiącym, zmarł w Szczecinie Władysław Durda. 31 sierpnia w Lubinie strzelano do ludzi z milicyjnych samochodów. Zginęli Mieczysław Późniak i Andrzej Trajkowski, a po kilku dniach także Michał Adamowicz. 

Nazwiska zabitych można mnożyć. Byli wśród nich uczniowie, studenci, robotnicy, rolnicy, inteligencja czy duchowni. Liczba ofiar stanu wojennego trwającego do 22 lipca 1983 roku i w kolejnych latach represji, nie jest do końca znana. Zweryfikowana lista IPN mówi o 56 ofiarach, jednak należałoby ją traktować jako minimalną liczbę ofiar śmiertelnych stanu wojennego. 

Uwaga - o ile w opisie produktu nie został określony jeden konkretny rok wybicia, to wysyłane są monety z losowych roczników.