Historia Monety Polskiej: Szeląg, Talar Stefana Batorego 28,28 g srebra

Szeląg, talar Stefana Batorego jest kolejną monetą z serii NBP: Historia monety polskiej.

Panowanie Stefana Batorego przynosi rozwój systemu
menniczego. W 1580 r. Król postanawia o zawarciu polsko-litewskiej unii
monetarnej i biciu w Rzeczypospolitej
ujednoliconych jednostek pieniężnych.
Wymienione zostały między innymi talary i szelągi. Talary pojawiały się do tej pory niezwykle rzadko, a szelągi
były znane jedynie z ziem pruskich.

Na awersie
talara przedstawiono króla Stefana w koronie na głowie, w zbroi, z berłem i szablą.
Na rewersie ukoronowany Orzeł z małą tarczą z herbem Batorych - Wilcze Kły.

Na tle rewersu tej największej, srebrnej jednostki monetarnej została przedstawiona jednostka najmniejsza, a jednocześnie najpospolitsza, czyli szeląg. Na awersie nosi on pod koroną ozdobną literę S - monogram imienia króla.
Na rewersie szeląga widnieją pod koroną dwie tarcze z herbami Litwy i Korony.

Na nowej monecie, z braku miejsca, nie było możliwe przedstawienie obu monet zabytkowych. Ponadto konieczne było dodanie metryczki z godłem, nazwą RZECZPOSPOLITA POLSKA, nominałem 20 ZŁ, a z drugiej strony napisu: SZELĄG, TALAR STEFANA BATOREGO.

Cechy monety:

• zapakowana w eleganckie etui
• nakład ograniczony do 20 000 sztuk
• prawny środek płatniczy o nominale 20 zł
• wybita ze srebra próby .925 o wadze 28,28 g