Szeląg, Talar Stefana Batorego - Historia monety polskiej

Szeląg, talar Stefana Batorego jest kolejną monetą z serii NBP: Historia monety polskiej. 

Panowanie Stefana Batorego przynosi rozwój systemu menniczego. W 1580 r. Król postanawia o zawarciu polsko-litewskiej unii monetarnej i biciu w Rzeczypospolitej ujednoliconych jednostek pieniężnych. Wymienione zostały między innymi talary i szelągi. Talary pojawiały się do tej pory niezwykle rzadko, a szelągi były znane jedynie z ziem pruskich.

Na awersie talara przedstawiono króla Stefana w koronie na głowie, w zbroi, z berłem i szablą. Na rewersie ukoronowany Orzeł z małą tarczą z herbem Batorych – Wilcze Kły.

Na tle rewersu tej największej, srebrnej jednostki monetarnej została przedstawiona jednostka najmniejsza, a jednocześnie najpospolitsza, czyli szeląg. Na awersie nosi on pod koroną ozdobną literę S – monogram imienia króla. Na rewersie szeląga widnieją pod koroną dwie tarcze z herbami Litwy i Korony. 

Na nowej monecie, z braku miejsca, nie było możliwe przedstawienie obu monet zabytkowych. Ponadto konieczne było dodanie metryczki z godłem, nazwą RZECZPOSPOLITA POLSKA, nominałem 20 ZŁ, a z drugiej strony napisu: SZELĄG, TALAR STEFANA BATOREGO.

Cechy monety:

• zapakowana w eleganckie etui
• nakład ograniczony do 20 000 sztuk
• prawny środek płatniczy o nominale 20 zł
• wybita ze srebra próby .925 o wadze 28,28 g