Fizyczne złoto w postaci sztabek i monet stanowi doskonałą formę zabezpieczenia kapitału zarówno przed inflacją, jak i ryzykiem związanym z kryzysami gospodarczymi. Złoto inwestycyjne zwolnione jest z podatku VAT (próby złota: co najmniej .995 w przypadku sztabek; monety muszą być wybite po 1800 roku, posiadać nominał i próbę minimum .900). Jeżeli sprzedaż złota inwestycyjnego nastąpi po sześciu miesiącach od momentu jego zakupu, nie musimy płacić także podatku od zysków kapitałowych, czyli tzw. podatku Belki.

Złoto inwestycyjne (lokacyjne) doskonale nadaje się na lokatę kapitału, bowiem cena monety lub sztabki jest ściśle powiązana z rynkowymi notowaniami złota, do których dodawany jest koszt wytworzenia i marża handlowa. W zasadzie większość monet bulionowych nie posiada wartości kolekcjonerskiej, tylko inwestycyjną. Nie ma limitowanych wielkości serii a mennice produkują tyle monet aby sprostać popytowi. Starsze roczniki monet są przedmiotem zainteresowania kolekcjonerów a ich cena jest wyższa niż nowych monet. Do nielicznych wyjątków należy Australijski Kangur, gdzie co rok zmieniany jest wizerunek kangura, a poszczególne emisje są limitowane.

Sztabki złota to jedna z najstarszych metod składowania złota. Standardowa sztabka złota, będąca najczęściej przedmiotem obrotu na giełdach metali szlachetnych, ma wagę 400 uncji jubilerskich, czyli ok. 12,4 kg. W takich właśnie sztabach przechowywane są rezerwy złota banków centralnych na całym świecie.

W obrocie znajdują się jednak sztabki o różnej masie, dopasowane do możliwości finansowych inwestorów – od 1 do 1000 gramów. Największa sztabka złota waży 250 kg. Została wyprodukowana w Japonii i znajduje się w Muzeum Złota w Izu. Warto zauważyć, że ćwierć tony złota to ok. 8038,59 uncji (uncja jubilerska to 31,1034768 grama), co przy obecnych kursach złota daje wartość przeszło 13,064 mln dolarów. Minimalna czystość sztabki to próba 995 (995 g złota w 1000 g sztabki), ale większość dostępnych w handlu ma próbę 999,9.