O tym, jak wyjątkowy jest to kamień, świadczyć może chociażby fakt, że znalazł on swoje miejsce w pierścionku zaręczynowym, jaki w 2018 roku wręczył księżniczce Eugenii Jack Brooksbank, podczas oświadczyn nad wulkanem w Nikaragui. Ok. 4-karatowy szafir padparadża otoczony został dziesięcioma diamentami. Wartość rynkowa całego pierścionka oszacowana została na 140 tys. dolarów. Warto przy tym podkreślić, że to niejedyny szafir, który przewija się przez dłonie rodziny królewskiej. 

W 1986 roku ojciec Eugenii, książę Andrzej, oferował podobny pierścionek swojej wybrance, Sarze Ferguson. Klasyczny, błękitny szafir, znajduje się w pierścionku Kate Middleton (należącym wcześniej do księżnej Diany). Szafirem ozdobiony jest także pierścionek Megan Markle.

Szafiry w kolorze lotosu są najrzadszym, a co za tym idzie, najdroższym rodzajem szafirów. Na rynek trafia ich naprawdę niewiele. Przez wieki szafiry padparadża wydobywane był wyłącznie domeną Sri Lanki. I do dziś najbardziej cenionymi padparadżami są właśnie te, pochodzące z Cejlonu, które zawierają nieco więcej pomarańczowego. Na przestrzeni lat odkryto jednak złoża szafirów, pośród których zdarza się odcień lotosu na Madagaskarze, a także w Tanzanii. I to właśnie z Madagaskaru pochodzi większość szafirów padparadża, które dziś trafiają na rynek. W przeciwieństwie do kamieni ze Sri Lanki, mają one nieco więcej różowego w stosunku do pomarańczowego.

Certyfikat autentyczności

Szafirowe 4C

Kolor

Na cenę szafiru wpływa w dużym stopniu nasycenie koloru. Im bardziej intensywny kolor (vivid), tym większa wartość szafiru. Oceniany jest także ton – od jasnego, do ciemnego. Tutaj zazwyczaj najbardziej pożądanym tonem jest średni (medium). A zatem, podobnie jak w przypadku rubinu, szafir nie powinien być ani za ciemny, ani za jasny.

Podobnie, jak w przypadku innych kamieni szlachetnych, niektóre szafiry poddawane są procesowi podgrzewania, w celu wzmocnienia ich koloru. Informacja o tym powinna znaleźć się w certyfikacie (heated lub unheated/non-heated/natural). Wyżej cenione są kamienie niepodgrzewane, o naturalnym kolorze. 

Czystość

Podobnie, jak w przypadku rubinów czy szmaragdów, inkluzje w przypadku szafirów traktowane są nieco inaczej, niż ma to miejsce w przypadku diamentów. Naturalny szafir praktycznie zawsze posiada inkluzje, więc o ile nie wpływają one znacząco na jego przejrzystość czy jasność, nie są cechą bardzo niepożądaną – inkluzje mogą stanowić o urodzie kamienia, mogą stanowić jego atut.

Podobnie, jak ma to miejsce w przypadku rubinu, szafiry mogą posiadać inkluzje, które przełożą się na powstanie efektu gwiazdy (star effect, zwany także asteryzmem). Wówczas, dla lepszego wydobycia tego efektu, używa się szlifu kaboszonowego (obły, bez fasetek). 

Szlif

Cięcie szafiru uzależnione jest od jego cech, wielkości, a także wizji szlifierza i ma na celu wydobycie z kamienia maksymalnego piękna. Popularne szlify stosowane w przypadku szafirów to szlif okrągły, poduszka, owalny, gruszka, promienny, szmaragd, kwintylion oraz serce. 

Masa

Wysokiej jakości szafiry powyżej jednego karata są bardzo rzadkie, jednak szafiry o jakości handlowej są powszechnie dostępne w szerokiej gamie rozmiarów. Cena za karat rośnie wraz z rozmiarem kamienia.