Do strajku przystąpiło ponad 90 proc. podchorążych oraz część kadry wykładowców. Początkowo próbowano prowadzić rozmowy z komisją składającą się z przedstawicieli MSW, Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz Komendy Głównej Straży Pożarnych. Po 20 godzinach negocjacji strona rządowa zerwała rozmowy.

W najtrudniejszych chwilą podporą duchową strajkujących był ksiądz Jerzy Popiełuszko, który odprawiał msze święte i spowiedź dla strajkujących. Jednak 30 listopada 1981 roku Rada Ministrów rozwiązała WOSP. Mimo likwidacji szkoły większość podchorążych kontynuowała protest. 2 grudnia 1981 roku, z udziałem kilku tysięcy milicjantów, oddziałów ZOMO i żołnierzy, spacyfikowano strajk. Studentów i pracowników usunięto siłą ze szkoły. Nie zakończyło to jednak protestu. Strajk okupacyjny stał się strajkiem wędrującym i trwał aż do wprowadzenia stanu wojennego.

Zajęcia wznowione zostały dopiero na początku lutego 1982 roku, już w ramach Szkoły Głównej Służby Pożarniczej (SGSP). Grupie ponad 70 studentów uniemożliwiono kontynuowanie nauki. Nie mogli dokończyć studiów na żadnej polskiej uczelni. W SGSP nie zatrudniano także pracowników WOSP.

Uwaga - o ile w opisie produktu nie został określony jeden konkretny rok wybicia, to wysyłane są monety z losowych roczników.